اداره کل دامپزشکی استان آذربایجان غربی

به گزارش روابط عمومی  اداره کل دامپزشکی استان آذربایجان غربی به نقل از روابط عمومی سازمان دامپزشکی کشور، دکتر کریم امیری، معاون دفتر بهداشت و مدیریت بیماری‌های دامی این سازمان، با بیان اینکه این بیماری از سال 1970 میلادی برابر با سال 1349 خورشیدی در ایران مورد شناسائی قرار گرفته و تاکنون در بیشتر استان‌های كشور موارد قطعی انسانی  تب كریمه - كنگو گزارش شده است، گفت: بیشترین موارد در استان سیستان و بلوچستان است، اما میزان مرگ و میر در بین مبتلایان متغیر بوده و از نظر افراد در معرض خطر نیز قصابان، دامداران و كارگران كشتارگاهها بطور معناداری بیشترین موارد بیماری را بخود اختصاص داده اند و افراد غیر ایرانی مقیم ایران نیز درصد بالایی از بیماران را بخود اختصاص داده اند‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌.

وی افزود: طی سال گذشته تعداد مبتلایان انسانی 158 مورد بوده که 8 مورد آن منجر به مرگ شده است و در سال جاری تاکنون 96 مورد گزارش بیماری وجود داشته که 10 مورد آن فوت نموده و از این تعداد 8 مورد در استان سیستان و بلوچستان بوده است.

امیری با بیان اینکه این بیماری در 31 کشور از جمله کشور ایران بومی بوده و متاسفانه تمامی کشورهای همسایه به ویروس این بیماری آلوده هستند، تصریح کرد: از این 31 کشور سالانه بین 10 هزار تا 15 هزار مورد بیمار مبتلا به تب کریمه – کنگو به سازمان جهانی بهداشت گزارش می‌شود که از این تعداد بین 50 تا 150 مورد در سال شامل گزارش‌های کشور ما بوده است.

این مقام مسئول در سازمان دامپزشکی کشور در ادامه با توجه ماهیت ویروس عامل بیماری که بومی کشور است، مداخله دامپزشکی در کنترل کانون‌های دامی در به حداقل رساندن تعداد مبتلایان انسانی را بسیار موثر دانست و افزود: همچنین با توجه به میزان کشندگی زیاد بیماری با اقدامات به موقع وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، میزان مرگ و میر از 50 درصد به کمتر از 10 درصد در سال‌های اخیر کاهش داشته است.

معاون بهداشت و مدیریت بیماری‌های دامی سازمان دامپزشکی کشور با اشاره به اینکه این بیماری یکی از بیماری‌های خطرناک و با درصد کشندگی بالا در انسان است و علاوه بر انتقال مستقیم از انسان به انسان، معمولاً توسط کنه‌ها ویروس عامل بیماری قابل انتقال به انسان و دام است، تصریح کرد: مخزن ویروس در طبیعت اصولاً کنه‌ها هستند و گاو، گوسفند، بز و خرگوش نیز به عنوان مخزن مطرح هستند.

وی در مورد شیوه انتقال بیماری نیز اضافه کرد: این ویروس از طریق تماس مستقیم با خون یا ترشحات فرد بیمار و لاشه حیوان آلوده (انتقال به قصاب‌ها و سلاخ‌ها) به فرد سالم انتقال می‌یابد.  بیماری بیشتر در مناطق صحرایی آفریقا، اروپای شرقی، خاورمیانه عراق، هند، افغانستان، پاکستان، ایران و غرب چین گزارش شده است و بیشتر در بین کارکنان بیمارستان‌ها و اشخاصی که با دام سر وکار دارند مشاهده می‌گردد. بیماری در فصول گرم سال از اواخر فروردین تا اواخر شهریور (زمان رشد و تکثیر کنه‌ها) بیشتر شایع است.

امیری در ادامه افزود: بیماری در حیوانات اهلی هیچ گونه علائم مشخصی ندارد و خطر انتقال بیماری در انسان طی ذبح حیوان آلوده یا یک دوره کوتاه پس از ذبح حیوان آلوده وجود دارد (به دنبال تماس با پوست یا لاشه حیوان). همچنین تماس با خون و بافت بیماران بخصوص در مرحله خونریزی یا انجام هرگونه اعمالی که منجر به تماس انسان با خون، بزاق، ادرار، مدفوع و استفراغ آنها گردد باعث انتقال بیماری می‌شود.

معاون دفتر بهداشت و مدیریت بیماری‌های دامی سازمان دامپزشکی کشور عامل این بیماری را ویروس عنوان کرد و خاطرنشان کرد: از آنجا که مقاومت این ویروس در برابر حرارت کم است و در دمای ۵۶ درجه سانتیگراد به مدت ۳۰ دقیقه از بین می‌رود، بنابراین پختن گوشت یا پاستوریزه کردن شیرخام باعث از بین رفتن ویروس می‌شود. به گفته امیری، این ویروس به محیط‌های اسیدی حساس بوده و سریع از بین می‌رود.

وی تصریح کرد: به دلیل اینکه در کشتارگاه‌های صنعتی لاشه دام به مدت حداقل۲۴ ساعت در دمای 2 تا 8 درجه سانتی‌گراد نگهداری می‌شود و پس از این مدت لاشه حالت اسیدی پیدا می‌کند، بنابراین امکان زنده ماندن ویروس در لاشه غیر ممکن می‌شود.

 تشریح اقدامات سازمان دامپزشکی در راستای کاهش خطر ابتلای انسانی

این مقام مسئول در سازمان دامپزشکی کشور با توجه به ماهیت شرح داده شده در خصوص این بیماری، اقدامات  سازمان دامپزشکی را در راستای کاهش خطر ابتلای انسانی بشرح ذیل برشمرد .

1. ساماندهی کشتارگاههای دام از طریق احداث و راه اندازی کشتارگاه‌های صنعتی و به موازات آن جلوگیری از فعالیت کشتارگاه‌های سنتی
2. تاکید بر راه اندازی سالن پیش سرد در کشتارگاه‌های دامی
3. بازرسی مداوم لاشه دامهای کشتار شده در کشتارگاههای مجاز همراه با بازرسی قبل از کشتار دام
4. توصیه و اطلاع‌رسانی به مردم در خصوص عدم خرید گوشت‌های بازرسی نشده فاقد مهر دامپزشکی 
5. سمپاشی منازل و اصطبل‌های روستایی در کانونهای بیماری جهت حذف ناقلین بیماری (کنه های آلوده)
6. آموزش و ترویج در روستانهای واقع در مناطق پرخطر و کانون‌های مشکوک بیماری  و همچنین آموزش  کارکنان کشتارگاه ها در خصوص رعایت موازین بهداشتی و ایمنی زیستی در هنگام کار
7. با توجه به اینکه واکسن علیه این بیماری در انسان هنوز مطرح نشده است و در دام نیز بصورت تجربی واکسیناسیون در حال مطالعه است، در شرایط فعلی امکان مایه‌کوبی علیه این بیماری در دام وجود ندارد